എന്റെ മുത്തശ്ശി

മൂന്നാലു ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്

 വരെ ഓര്‍ക്കാനിഷ്ടമുള്ള ഒരു

 കുളിര്‍ സ്പര്‍ശം, തുളസിയുടെയും ചന്ദനത്തിന്റെയും   മണമുള്ള

എപ്പോഴും കഥകള്‍ പറയുന്ന എല്ലാവരെയും സ്നേഹിച്ചിരുന്ന എന്റെ മുത്തശ്ശി.

കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച മുത്തശ്ശി പോയി എന്നൊരു ഫോണ്‍ സന്ദേശം എന്നെ തേടി വന്നപ്പോള്‍

ഒരു തരം നിര്‍വികാരത ആദ്യം.

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു യാഥാര്‍ധ്യത്ത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍
ഇനി ഒരിക്കലും ആ മടിയില്‍ തല വച്ച് കിടക്കാനാകില്ലെന്ന നഷ്ടബോധം.
ഒരു തരം മരവിപ്പ്.
വിശ്വസിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത സത്യം .
കഴിഞ്ഞ പന്ത്രണ്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ എന്റെ മുത്തശ്ശി നിശ്ചലയായി കിടക്കുകയിരുന്നു എന്ന
ചിന്ത തന്നെ എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അധികമായിരുന്നു.
പക്ഷേ അപ്പോഴും ഞാന്‍ കരയുന്നില്ലായിരുന്നു എന്ന വസ്തുത എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി...
കണ്ണുനീര്‍ വറ്റിയ പോലെ..
ചന്ദനതിന്റെയും തുളസിയ്ടെയും മണമുള്ള ഒരു കാറ്റ് എന്നെ തഴുകി കടന്നു പോയത് പോലെ..
എന്റെ തോന്നലോ സത്യമോ...